آفتاب- بهنوش خرم‌روز: مدت‌ها است در ذهن بشر این سوال وجود دارد که آیا در سیارات دیگر جهان هستی، حیات وجود دارد یا نه. این ایده که ممکن است گونه‌هایی از حیات در پهنه گیتی وجود داشته باشند که با آن‌چه ما به عنوان حیات روی زمین خودمان می‌شناسیم، تفاوت‌های اساسی داشته باشد هم، فکر جدیدی نیست. مثلا آیا ممکن است نوعی از حیات وجود داشته باشد که از فلز به وجود آمده باشد؟ در انگلستان دانشمندی زندگی می‌کند که مدعی است می‌تواند ثابت کند این امر ممکن است.

به گزارش نیوساینتیست، لی کرونین، از دانشگاه گلاسکوی انگستان، ‌از مولکول‌های بزرگ حاوی فلز، ‌حباب‌های سلول‌‌مانندی تولید کرده که به آن‌ها ویژگی‌های شبه‌حیاتی هم داده است. حالا وی امیدوار است بتواند آن‌ها را وادار به تولیدمثل کند، ‌آن هم بدون هیچ نشانی از حیات زمینی.

واحدهایی که وی تولید کرده،‌ پلی‌اکسومتالیت نامیده می‌شوند و از طیفی از اتم‌های فلزی (که آخرین آن‌ها تنگستن است)،‌ اکسیژن و فسفر شکل گرفته‌اند. وی با ترکیب آن‌ها موفق شده کره‌های سلول‌مانندی خلق کند که در واقع خودشان،‌ سر هم می‌شوند.

کرونین و گروهش در ابتدا با ایجاد نمک‌هایی از یون‌های بزرگ باردار منفی اکسید فلزات همراه با یون‌های کوچک باردار مثبت موادی مانند هیدروژن و یا سدیم، کار خود را آغاز کردند. سپس این محلول نمکی وارد محلول نمکی دیگری می‌شد که خود از ترکیب یون‌های آلی بزرگ و باردار مثبت با یون‌های کوچک و باردار منفی درست شده بود.

در نتیجه ترکیب این دو محلول، اجزا با هم مبادله می‌شدند و اکسید فلز بزرگ با یون‌های زیستی بزرگ جفت می‌شد. نمک جدید در آب حل نمی‌شد. در واقع آب تنها اطراف محلول تزریق‌شده را مانند یک صدف می‌گرفت.

کرونین حباب‌های حاصل را سلول‌های شیمیایی غیر آلی نامید و با دستکاری اکسید فلز درون آن‌ها،‌ ویژگی‌های آن‌ها را تغییر داد. به عنوان مثال،‌ اکسیدی که حفره داشته باشد،‌ یک غشای متخلخل درست می کند که به مواد مختلف بسته به اندازه آن‌ها،‌ اجازه ورود به سلول یا خروج از آن را خواهد داد، درست مانند غشای سلول‌های خودمان. با این ویژگی، طیف واکنش‌های شیمیایی که ممکن است در سلول اتفاق بیافتد،‌ قابل کنترل است: یک ویژگی ‌مهم برای تخصصی‌سازی سلول‌ها.

در این تصاویر می‌توانید توالی زمانی تشکیل سلول ساخته‌شده از اکسیژن و فلز که خود حاوی حباب دیگری از اکسیژن- فلز است را ببینید که در واقع ساختار درونی سلول‌های زیستی را تقلید می‌کند.

سپس درون این حباب‌ها،‌ حباب‌های دیگری پدید آوردند. آن‌ها تا به حال موفق شده‌اند با استفاده از رنگ‌های حساس به نور، سلول‌های شیمیایی غیر آلی (یا به اختصار آی.شلز iCHELLs) بسازند که ابزار لازم برای فتوسنتز را دارد. به گفته کرونین، یافته‌های اولیه حاکی از آن است که آن‌ها می‌توانند غشایی بسازند که آب را به یون‌های هیدروژن، الکترون‌ها و اکسیژن تجزیه کند، گام دیگری که برای فتوسنتز ضروری است.

وی می‌گوید: «ما همچنین می‌توانیم با پمپ پروتون از بین غشا، شرایطی به وجود بیاوریم که به گرفتن انرژی از نور کمک می‌کند». اگر کرونین واقعا بتواند همه این گام‌ها را با موفقیت پیش ببرد، ‌سلولی ساخته که مشابه گیاهان عمل می‌کند و خودش می‌تواند انرژی مورد نیازش را از نور بگیرد.

البته تازه اول راه است. سلول‌های کرونین تا زمانی که چیزی شبیه به دی.ان.ای برای تولید مثل و تقسیم خود نداشته باشند،‌ قطعا گونه‌ای از حیات به شمار نمی‌آیند. منوئل پارکر از دانشگاه ولنسیای اسپانیا می‌گوید: «البته به طور نظری این کار ممکن است. اما من حتی نمی‌توانم تصور کنم که آن‌ها از چه سیستمی می‌خواهند استفاده کنند.»

خود کرونین هم هنوز مطمئن نیست، اما او سال گذشته توانست نشان دهد که پلی‌اکسومتالیت‌هایش می‌توانند از یک‌دیگر به عنوان قالب برای تکرار خود استفاده کنند.

در حال حاضر، کرونین در حال تولید انبوهی از این حباب‌ها و نگهداری آن‌ها در لوله‌های حاوی مواد شیمیایی متفاوت با سطوح متنوعی از اسیدیته (PH) است. وی امیدوار است بدین ترتیب، حباب‌هایی را به دست بیاورد که بتوانند زنده بمانند. در واقع آزمون مهم نهایی این است که این سلول‌ها بتوانند خود را با تغییرات محیط خود سازگار کنند تا نابود نشوند. کرونین مدعی است در آزمایش‌های آخر خود به نتایج خوبی در این زمینه رسیده اما قصد ندارد جزییات آن را فاش نماید.

اگر حق با کرونین باشد،‌ طیف گونه‌های حیاتی که می‌توانند بیرون از زمین وجود داشته باشند،‌ بسیار بسیار گسترده خواهد بود. خود کرونین می‌گوید: «احتمال بسیار بالایی وجود دارد که گونه‌های حیات خارج از زمین بر خلاف ما،‌ ازکربن ساخته نشده باشند.» شاید کرونین به نتیجه برسد،‌ اما مهم‌تر از آن، این است که کرونین مسیری تازه را بنیان نهاده است. 

آفتاب: اين دوقلو سودانی كه از سر به هم چسبيده بودند، در بيمارستانی در لندن از هم جدا شدند.

در اين اتفاق نادر، اين دو دختر 11 ماهه كه جمجمه‌ مشترک داشتند، از هم جدا شدند.

به گفته پزشكان بافت مغزی اين دوقلو مجزا از هم بوده است و تنها چند شريان وعصب مشترک داشتند.

اين دو قلو كه مدت 4 ماه تحت مراقبت‌های پزشكی بودند، پس از اين عمل در شرايط خوبی به‌سر می‌برند

روزنامه نیویورك تایمز آمریكا در گزارشی با اشاره به فعالیت یك هكر جوان ایرانی نوشت كه ای میلی از این هكر دریافت كرده و در آن این هكر ایرانی انگیزه ها و دلایل خود را برای هك كردن سایت های غربی و سرقت گواهی های امنیتی 531 سایت مشهور ارتباطی و امنیتی ، اعلام كرده است.

به گزارش سایت تکناز به نقل از عصر ایران : نیویورك تایمزمی نویسد : این هكر ایرانی كه در ای میلش خود را " هومودو هكر " معرفی كرده در پیغام خود نوشته است كه دولت ایران حق دارد فعالیت های سایت هایی چون گوگل ، اسكایپ ، یاهو و... را كنترل و رصد كند.

به نوشته این روزنامه هكر ایرانی در پیغام خود نوشته است :" من همه اطلاعات رمز گذاری شده در اینترنت را باز می كنم و به دولتم این قدرت را می دهم تا همه آنها را كنترل كند."

نیویورك تایمز می نویسد كه این هكر ایرانی مدعی است كه 21 سال دارد و مشغول تحصیل در رشته نرم افزار كامپیوتر است .

این روزنامه آمریكایی در ادامه به نقل از این هكر ایرانی می نویسد كه او حامی حكومت ایران است و از دشمنان ایران بیزار است و به همین سبب فعالیت های خود را برای تحت كنترل درآوردن فعالیت های اینترنتی دشمنان ایران متمركز كرده است.

نیویورك تایمز در ادامه با خطرناك خواندن اقدامات این هكر ایرانی وی را مسئول اصلی سرقت گواهی های 531 سایت مهم از جمله گوگل در اوایل ژوئن سال جاری میلادی دانسته است .

این روزنامه آمریكایی می نویسد كه بر اساس تحقیقات انجام شده احتمالا این هومودوهكر از كامپیوتری در روسیه سایت ها را هك كرده است و این احتمال وجود دارد كه وی در روسیه باشد یا اینكه در مكانی خارج از روسیه به صورت كنترل از راه دور از كامپیوتری در داخل روسیه استفاده كرده است ، اما بنا بر این گزارش برخی نیز اعتقاد دارند كه وی اساسا نمی تواند یك مهندس كامپیوتر جوان ایرانی باشد. 

آفتاب: حباب‌های سلولی شکل با قابلیت رشد و خودهمانندسازی برای اولین بار ساخته‌ شدند که این موفقیت می‌تواند به حل بزرگترین معمای تکامل یعنی چگونگی تکثیر سلول‌های اولیه کمک کند.

تاداشی سوگاوارا‌، از دانشگاه توکیو و تیم همراهش موفق شده‌اند این حباب‌های غول‌پیکر سلول‌مانند موسوم به وزیکول را بسازند که قادر به رشد و تقسیم به دو نمونه از خود با استفاده از دی‌ان‌ای هستند.

پیش از این محققان توانسته‌ بودند حباب‌های سلولی بسازند؛ اما ساخت سلولی با توانایی انتقال اطلاعات در خود و استفاده از آن برای تکثیر مانند یک سلول طبیعی و دی‌ان‌ای آن بسیار مشکل بود.

این دانشمندان، حباب‌های خود را از مولکول‌های چربی در محلول ساختند که به یکدیگر چسبیده و وزیکول پرآب می‌سازند.

آنها همچنین تکه‌های کوتاه دی‌ان‌ای را به همراه اجزای شیمیایی سازنده نسخه‌های دی‌ان‌ای در فرآیندی موسوم به واکنش زنجیره‌ای پلیمراز(PCR) به آنها اضافه کردند.

در این مکانیزم هر تکه دی‌ان‌ای، باردار شده و مولکولهای بار مخالف را به خود جذب می‌کند که در اطراف دی‌ان‌ای یک وزیکول را شکل می‌دهند.

این تیم سپس از مکانیزم نسخه‌برداری PCR استفاده کرده و به تولید نسخه‌های بیشتر از دی‌ان‌ای در داخل وزیکول پرداختند که به دیواره‌ها می‌چسبند.

در مرحله بعدی مولکول‌های چربی اضافه شد که به وزیکول که دی‌ان‌ای‌ها در غشای آن تعبیه شدند، چسبیدند. مولکول‌های چربی اضافی اطراف دی‌ان‌ای جدید را احاطه کرده و یک وزیکول دختر را که از مادر جدا شده بود، شکل دادند.

نتیجه این کار، شکل‌گیری یک نسخه همانند با سلول مادر با دی‌ان‌ای محتوی آنها بود.

سوگاوارا، شباهت‌های زیادی بین سلول خود و یک سلول طبیعی اولیه مانند باکتری ای‌کولای قائل می‌شود. از جمله این که سلول وی عاری از پروتئین بوده، اما مولکول‌های ریز استفاده شده برای ساخت آنها به نظر دقیقا مانند پروتئین موجود در یک سلول کار می‌کنند.